27 Ιανουαρίου, Διεθνής Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος

---

Γερμανικό Άουσβιτς / Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Άουσβιτς / Auschwitz – Birkenau

Πόλη: Οσβιέτσιμ, Μπζεζίνκα, Μονοβίτσε

Κράτος: Πολωνία

Θύματα: Πολλά…

«Ας είναι για αιώνες κραυγή απελπισίας και προειδοποίηση για την ανθρωπότητα αυτός ο τόπος…»

(Άουσβιτς – Μπίρκεναου 1940 – 1945)

Αυτό το άρθρο έρχεται απ’ τα παλιά, κι αφού προστέθηκαν κάποιες πληροφορίες, αναρτάται ξανά ως μία μικρή απόδοση τιμής στους ανθρώπους που χάθηκαν κάποτε, γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι είναι καλύτεροι, τελειότεροι και χρησιμότεροι άλλων. Οι διαχωρισμοί, για τους οποίους τόσος λόγος γίνεται δυστυχώς και στις μέρες μας, δεν εμφανίστηκαν μόνο μία φορά στην ανθρώπινη ιστορία. Άουσβιτς και Απαρτχάιντ είναι μερικά από τα πιο γνωστά παραδείγματα των ρατσιστικών πολιτικών των κρατών που αναφέρει η παγκόσμια ιστορία.

Οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν ότι ο ρατσισμός «εξοντώνεται» με την μόρφωση. Με την παιδεία ή αλλιώς την γνώση που γίνεται κουλτούρα. Τα ταξίδια είναι ένα χρήσιμο εργαλείο προς αυτή την κατεύθυνση. Εκτός ότι μας δίνουν την ευκαιρία να ταξιδέψουμε στον χρόνο και στην ιστορία, μας βοηθούν να γνωρίσουμε την πραγματικότητα άλλων ανθρώπων και να κατανοήσουμε ότι δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου, κάτι με το οποίο δεν φαίνεται να συμφωνούσε η ναζιστική αντίληψη.

Ας αρχίσουμε λοιπόν το ταξίδι μας στο δυσάρεστο παρελθόν, αυτή τη φορά, με μία περιήγηση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς, με τη βοήθεια και των φωτογραφιών του φίλου μου Νίκου Σουλιτζή, που το επισκέφτηκε πριν μερικά χρόνια.

Έτοιμοι; Πάμε!

Αφορμή για την ανάρτηση αυτού του άρθρου στάθηκε η σημερινή εορτή μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος. Την 1η Νοεμβρίου 2005, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών αποφάσισε να καθιερώσει την 27η Ιανουαρίου ως «Διεθνή Μέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος». Η 27η Ιανουαρίου του 1945 ήταν η μέρα κατά την οποία απελευθερώθηκε το στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης Άουσβιτς – Μπίρκεναου. Όμως, ακόμα και πριν την ομόφωνη απόφαση του ΟΗΕ, η 27η Ιανουαρίου ήταν ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος σε πολλές χώρες, όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Σουηδία κ.α.

Η γνωριμία μας με το Άουσβιτς θα ξεκινήσει πρώτα κατανοώντας τον όρο «ολοκαύτωμα». Η λέξη ολοκαύτωμα προέρχεται απ’ το αρχαίο ελληνικό ρήμα ὁλόκαυτέω, και σημαίνει «προσφέρω πλήρως καμένη θυσία» στο Θεό. Ο όρος αυτός έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλά και διαφορετικά γεγονότα, όπως σε περιπτώσεις βίαιου θανάτου πολλών ανθρώπων, στις σφαγές των Χριστιανών απ’ την Οθωμανική Αυτοκρατορία, στο κάψιμο της Σμύρνης (1922), στη Γενοκτονία των Αρμενίων κ.α.. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η λέξη «ολοκαύτωμα» έχει χρησιμοποιηθεί κυρίως αναφορικά με καταστροφές. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, ωστόσο, η συνήθης σημασία της είναι η ναζιστική γενοκτονία. Χρησιμοποιείται επίσης με την πιο στενή έννοια της περιγραφής της άνευ προηγουμένου εξόντωσης του Εβραϊκού στοιχείου στην Ευρώπη.

Τα Χαρακτηριστικά του Ναζιστικού Ολοκαυτώματος το διαφοροποιούν απ’ τα υπόλοιπα. Συγκεκριμένα διαπιστώνεται ότι σε αυτά τα εγκλήματα υπήρξε: Προμελέτη, Αποτελεσματικότητα, Γεωγραφική Κλιμάκωση και Αγριότητα.

Προμελέτη

Εκεί κάπου στις αρχές του 1900, ο Άλφρεντ Πλετς ίδρυσε την «Γερμανική Εταιρία Ευγονικής«. Δεκάξι χρόνια αργότερα ήρθε και το έργο «Άδεια Καταστροφής της Ζωής που Δεν Αξίζει να Ζει«, το οποίο έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη του Γερμανικού κινήματος της ευγονικής. Με συγγραφέα τον Καρλ Μπίντινγκ, έναν ευρέως αναγνωρισμένο δικαστή, αλλά και τον φημισμένο ψυχίατρο Άλφρεντ Χόχε, το έργο αποτέλεσε κλειδί για τη διαμόρφωση της Ναζιστικής ιδεολογίας, ρητορικής και πρακτικής:

«…Υπερασπιζόταν τη θεωρία που υποστήριζε ότι η εξόντωση των «άχρηστων ανθρώπων» θα έπρεπε να νομιμοποιηθεί. Έτσι, οι έννοιες της «άχρηστης ζωής» ή «ζωής που δεν αξίζει να ζει» που χρησιμοποιούσαν οι Ναζί προήλθαν από εκείνο το βιβλίο. Οι Μπίντινγκ και Χόχε μιλούν στο βιβλίο για «άχρηστους ανθρώπους». Ζητούν «την εξάλειψη εκείνων που δεν μπορούν να σωθούν… των οποίων ο θάνατος είναι επιτακτική ανάγκη»… για εκείνους που είναι υποδεέστεροι και από τα ζώα «χωρίς τη θέληση ούτε να ζήσουν ούτε να πεθάνουν». Σε αυτούς που είναι «διανοητικά νεκροί» και που αποτελούν «ξένο σώμα μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων» «

Οι δραστηριότητες του Πλετς και τα λόγια των Μπίντινγκ και Χόχε ήταν οι πρόγονοι της «τελικής λύσης» του Χίτλερ που θα ακολουθούσε είκοσι (20) χρόνια μετά.

Αποτελεσματικότητα

Το Ολοκαύτωμα χαρακτηρίστηκε από τη συστηματική προσπάθεια των Ναζί για συγκέντρωση και δολοφονία όσων περισσότερων θυμάτων ήταν δυνατό, γι’ αυτό και αναζητούσαν διαρκώς νέους, αποτελεσματικούς, μαζικούς τρόπους εξόντωσης. Χρησιμοποιήθηκαν όλοι οι πόροι και η τεχνολογία που ήταν διαθέσιμα στο ναζιστικό κράτος. Χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και υπολογιστικές μηχανές (Dehomag) για να δημιουργούνται και να ανανεώνονται λεπτομερείς λίστες των υποψήφιων θυμάτων, καθώς επίσης και και να καταγράφονται οι δολοφονίες σε λεπτομερή αρχεία.

Καθώς οι κρατούμενοι έμπαιναν στα στρατόπεδα εξόντωσης, αναγκάζονταν να παραδώσουν όλα τα προσωπικά τους αντικείμενα, που κατόπιν καταγράφονταν και ταξινομούνταν, και για τα οποία εκδίδονταν αποδείξεις προκειμένου τα θύματα να πιστέψουν ότι κάποια στιγμή θα τους επιστρέφονταν οι αποσκευές και τα αντικείμενά τους, κι έτσι να καλλιεργείται μια ψευδαίσθηση ασφάλειας.

Γεωγραφική κλίμακα

Το Ολοκαύτωμα εξαπλώθηκε και διαπράχθηκε με μεθοδικό τρόπο σχεδόν σε όλες τις περιοχές που κατείχαν οι Ναζί, που σήμερα αποτελούν 35 ευρωπαϊκές χώρες. Σε όλες αυτές τις περιοχές, οι Εβραίοι και τα άλλα θύματα κυνηγήθηκαν και στάλθηκαν σε στρατόπεδα εργασίας ή, σε άλλες χώρες, σε στρατόπεδα εξόντωσης.

Αγριότητα

Αδιανόητο μοιάζει το γεγονός ότι το Ολοκαύτωμα εφαρμόστηκε χωρίς κανένα έλεος ή εξαίρεση για τα παιδιά ή τα μωρά. Τα θύματα μάλιστα συχνά βασανίζονταν πριν δολοφονηθούν. Οι Ναζί διεξήγαγαν σαδιστικά και θανατηφόρα πειράματα με το πρόσχημα της ιατρικής έρευνας, χρησιμοποιώντας κρατούμενους, συμπεριλαμβανομένων και παιδιών. Πολλά από αυτά τα πειράματα είχαν σκοπό να παραγάγουν «φυλετικά αγνά» μωρά ή να διερευνήσουν τις αντοχές του ανθρώπινου σώματος στον πόνο, τον ακρωτηριασμό, την πίεση ή τη θερμοκρασία. Το ίδιο σκληρή και βάναυση ήταν και η καθημερινή ζωή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ξεκινώντας λοιπόν στα 1933, οι Ναζί δημιούργησαν στρατόπεδα συγκέντρωσης μέσα στη Γερμανία, πολλά απ΄ τα οποία ιδρύθηκαν απ’ τις τοπικές αρχές, για την κράτηση πολιτικών κρατουμένων και «ανεπιθύμητων«. Μετά το 1939 και το ξέσπασμα του πολέμου, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μετατράπηκαν σε μέρη όπου τα θύματα των Ναζί, μεταξύ άλλων Εβραίοι και αιχμάλωτοι πολέμου, είτε δολοφονούνταν είτε αναγκάζονταν να εργαστούν σαν σκλάβοι, και κρατούνταν σε καθεστώς υποσιτισμού και βασανισμών. Μάλιστα, στην πύλη του ναζιστικού στρατοπέδου του Άουσβιτς έγραφε ότι «η εργασία απελευθερώνει«.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους Εβραίους και τους άλλους «ανεπιθύμητους» εξαπλώθηκαν σ’ όλη την Ευρώπη. Τα περισσότερα βρίσκονταν στην περιοχή της Κεντρικής Κυβέρνησης της Πολωνίας, αλλά υπήρχαν στρατόπεδα σ’ όλες τις χώρες που κατέκτησαν οι Ναζί. Η μεταφορά των κρατουμένων συχνά γινόταν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, με φορτηγά τρένα, μέσα στα οποία πολλοί πέθαιναν πριν φτάσουν στον προορισμό τους.

Το ναζιστικό γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς έγινε σύμβολο του Oλοκαυτώματος, της γενοκτονίας και του τρόμου. Ιδρύθηκε από τους Γερμανούς στα μέσα του 1940 στα προάστια του Οσβιέτσιμ, μιας πολωνικής κωμόπολης που είχε ενσωματωθεί από τους ναζιστές στο Τρίτο Ράιχ. Η πόλη μετονομάστηκε σε γερμανικό Άουσβιτς.

Η άμεση αιτία για την δημιουργία του στρατοπέδου ήταν ο αυξανόμενος αριθμός των κρατήσεων των Πολωνών από την γερμανική αστυνομία και στη συνέπεια οι υπερπλήρεις φυλακές. Αρχικά το Άουσβιτς σχεδιαζόταν να είναι ένα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που ιδρύονταν από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ‘30 στα πλαίσια του ναζιστικού συστήματος του τρόμου. H τοποθέτηση του στρατοπέδου – σχεδόν στο κέντρο της κατεχόμενης από τους Γερμανούς Ευρώπης – και η καλή συγκοινωνία ήταν οι κύριες αιτίες, για τις οποίες οι γερμανικές Αρχές επέκτειναν το στρατόπεδο σε μεγάλη κλίμακα και απέλασαν εδώ ανθρώπους από σχεδόν όλη την ήπειρο.

Αμέσως μετά από την αποβίβαση στο Στρατόπεδο και τη Διαδικασία της Επιλογής, ακολουθούσε η ντροπιαστική διαδικασία της Σάουνας: Οι κρατούμενοι που θεωρούνταν κατάλληλοι για εργασία υποχρεώνονταν να απογυμνωθούν, να ξυριστούν και να τακτοποιηθούν με τατουάζ αναγνωριστικά νούμερα. Παρόλο που το όνομα της «Σάουνας» προϋποθέτει μια ατμοσφαιρική λειτουργία, στην πραγματικότητα, οι κρατούμενοι δεν έκαναν πραγματικό ντους. Ωστόσο, υποβάλλονταν σε σύντομο ντους για λόγους υγιεινής. Μετά το ντους, δίνονταν στους κρατούμενους η στολή της φυλακής και στη συνέχεια οι κρατούμενοι διοχετεύονταν στις εκάστοτε περιοχές του συγκροτήματος, ανάλογα με το πού τους χρειάζονταν οι SS.

Στην ακραία περίοδο της λειτουργίας του το στρατόπεδο Άουσβιτς αποτελείτο από τρία (3) κύρια μέρη:

• Το 1ο (παλαιότερο) μέρος είναι το Άουσβιτς Α’, το λεγόμενο Stammlager (κύριο στρατόπεδο), στο οποίο κρατιόνταν από 12.000 – 20.0000 άνθρωποι). Δημιουργήθηκε στα μέσα του 1940 στο έδαφος και στα κτίρια προπολεμικών πολωνικών στρατώνων.

• το 2ο μέρος είναι το στρατόπεδο Άουσβιτς Β’ Μπίρκεναου (Birkenau), το μεγαλύτερο στο συγκρότημα των στρατοπέδων Άουσβιτς (το 1944 οι κρατούμενοι εδώ έφτασαν σε 90.000). Η κατασκευή του άρχισε το φθινόπωρο 1941 στο έδαφος του χωριού Μπζεζίνκα σε απόσταση 3 χλμ. απ’ το Οσβιέτσιμ. Στο Μπίρκεναου εγκαταστάθηκαν τα μεγαλύτερα εργαλεία μαζικής εξόντωσης στην κατεχόμενη Ευρώπη – θάλαμοι αερίων – στα οποία οι ναζιστές δολοφόνησαν την πλειοψηφία των Εβραίων που στάλθηκαν στο στρατόπεδο.

• Το 3ο μέρος – το στρατόπεδο Άουσβιτς Γ’ Μόνοβιτς (Monowitz), που λεγόταν επίσης Μπούνα (το καλοκαίρι 1944 έμεναν εδώ πάνω από 11.000 κρατούμενοι).

Όλα τα στρατόπεδα και τα υποστρατόπεδα του συγκροτήματος Άουσβιτς περικυκλώθηκαν από τους Γερμανούς με πύργους κατόπτευσης και φράχτες από συρματόπλεγμα, καθώς απαγορευόταν οποιαδήποτε επαφή των κρατούμενων με τον εξωτερικό κόσμο.

Από το 1942 το στρατόπεδο άρχισε να έχει και δεύτερη λειτουργία – έγινε το τοπίο της μαζικής εξόντωσης των Εβραίων της Ευρώπης, οι οποίοι χάθηκαν λόγω της καταγωγής τους, ανεξάρτητα απ’ την ηλικία, το φύλο, το επάγγελμα, την υπηκοότητα ή τις πολιτικές πεποιθήσεις. Να σημειώσω σ’ αυτό το σημείο ότι οι Ναζί διαχώριζαν τους κρατουμένους με ειδικά σύμβολα, όπως το κίτρινο αστέρι για τους εβραίους, το κόκκινο τρίγωνο για τους πολιτικούς κρατούμενους, το ροζ τρίγωνο για τους ομοφυλόφιλους, το μαύρο για τους απροσάρμοστους, το πράσινο για τους ποινικούς κρατούμενους κ.α..

Μετά την επιλογή λοιπόν οδηγήθηκαν στους θαλάμους αερίων οι περισσότεροι από τους νεοεισαχθέντες, άνθρωποι, τους οποίους οι γιατροί SS θεώρησαν ανίκανους για δουλειά: αρρώστοι, ηλικιωμένοι, έγκυες γυναίκες, παιδιά. Τα άτομα αυτά δεν καταγράφτηκαν στους καταλόγους του στρατοπέδου, δηλαδή δεν σημαδεύτηκαν με αριθμούς, όπως συνέβαινε με τους κρατουμένους στο Άουσβιτς, ούτε εγγράφηκαν.

Σ’ αυτούς τους θαλάμους, οι Εβραίοι και οι υπόλοιποι κρατούμενοι που είχαν μεταφερθεί στο στρατόπεδο υπό την πρόφαση της εργασίας, οδηγούνταν για «απολύμανση» ή «ντουζ«, γι’αυτό και ονομάστηκαν και Gas Chambers – Ντους του Θανάτου. Όταν οι θύματα εισέρχονταν στα Gas Chambers, Οι Ναζί φρόντιζαν να εισέλθει στο χώρο, από την οροφή, το τοξικό αέριο ZYKLON B, με αποτέλεσμα όλοι οι κρατούμενοι να βρίσκουν άμεσο θάνατο, λόγω ασφυξίας. Λέγεται ότι οι μητέρες που κρατούσαν στα χέρια τους τα μωρά τους, προσπαθούσαν να τα πετάξουν προς την οροφή, με την ελπίδα να μπορέσουν να αναπνεύσουν καθαρό αέρα, από την τρύπα που είχαν εισέλθει τα τοξικά αέρια, με την ελπίδα ότι έτσι θα μπορέσουν να τα σώσουν. Στην οροφή των θαλάμων αυτών είχε καταγραφεί η αιματηρή φρίκη, από τα χτυπήματα των αθώων παιδιών.

Εκτός όμως απ’ τους θαλάμους αερίων που χρησιμοποιούσαν για την εξόντωση των κρατουμένων, η επίσκεψη στο Άουσβιτς δεν είναι δυνατόν να μη σημαδευτεί από την εικόνα των φούρνων, στους οποίους γινόταν η καύση των νεκρών, των οποίων το θέαμα είναι ανατριχιαστικό.

Στο πλαίσιο του ναζιστικού σχεδίου εξόντωσης, τα θύματα που δολοφονούνταν ή πέθαναν από τις σκληρές συνθήκες των στρατοπέδων, μεταφέρονταν στα κρεματόρια. Εκεί, τα πτώματα των θυμάτων καίγονταν σε φούρνους υψηλής θερμοκρασίας. Η χρήση αυτών των φούρνων ήταν μέρος της εξαφάνισης των ιχνών των εκτελέσεων και των εγκληματικών πράξεων των Ναζί. Η χρήση τους αναδεικνύει τη βάρβαρη φύση της ναζιστικής ιδεολογίας και της πρακτικής των εξοντώσεων που πραγματοποιήθηκαν.

Στα τέλη του 1944, αντιμετωπίζοντας την επίθεση του Ερυθρού Στρατού, οι αρχές του στρατοπέδου άρχισαν να εξαλείφουν τα ίχνη των απεχθέστατων εγκλημάτων τους. Τα ντοκουμέντα καίγονταν, τα κτίρια κατεδαφίζονταν, κάποια άλλα κτίρια κάηκαν και κάποια ανατινάχτηκαν. Παρόλα αυτά όμως υπάρχουν ντοκουμέντα.

@angelikistk

Sometimes people are awful 🥺 #auswichtz #auswitch #auswitchbirkenau #birkenau #oswiecim #poland #ss #history #hoss #rudolph #mengele #josef #josefmengele #rudolphehoss nazi #germany #worthvisiting 📌#downtimetraveler 📌 angelikisaitaki.com 📌

♬ Nature Music – Relaxing Sounds Studios

Κρατικό Μουσείο Άουσβιτς – Μπίρκεναου

Τον Ιούλιο του 1947 η Πολωνική Βουλή ψήφισε νόμο, για να διατηρηθούν για πάντα τα εδάφη και τα κτίρια του στρατοπέδου και ίδρυσε το Κρατικό Μουσείο Οσβιέτσιμ – Μπζεζίνκα. Το όνομα αυτό μετατράπηκε το 1999 σε Κρατικό Μουσείο Άουσβιτς – Μπίρκεναου στο Οσβιέτσιμ. Η πρόσβαση σε αυτό μπορεί να γίνει τόσο από την πόλη της Κρακοβίας, όσο και από την πρωτεύουσα της Πολωνίας, τη Βαρσοβία.

Από τις πληροφορίες που μας δίνει το ίδιο το Κρατικό Μουσείο Άουσβιτς – Μπίρκεναου, μέσω του επίσημου ιστότοπού του, στις συλλογές του βρίσκονται πάνω από 80 χιλ. παπούτσια, περίπου 3,8 χιλ. βαλίτσες από τις οποίες 2,1 χιλ. έχουν γραφές, περίπου 40 κιλά γυαλιά, 460 προσθέσεις (τεχνητά μέλη), 570 στολές του στρατοπέδου (ραβδωτές), κ.α. Στο Μουσείο βρίσκονται επίσης σχεδόν 2 τόνοι μαλλιά που κόπηκαν από τις γυναίκες, οι οποίες απελάθηκαν στο στρατόπεδο. Στις φωτογραφίες που ακολουθούν βλέπετε κάποια από τα αντικείμενα των θυμάτων, τα οποία βλέπει ο επισκέπτης κατά την επίσκεψή του.

Τέλος, στις συλλογές του Αρχείου του συγκεντρώθηκαν πρωτότυπα γερμανικά ντοκουμέντα απ’ το στρατόπεδο, υλικό των διώξεων των πρώην χιτλερικών εγκληματιών, ντοκουμέντα γραμμένα στον πόλεμο από την αντίσταση που λειτουργούσε στο στρατόπεδο, αυθεντικά ντοκουμέντα, γραμμένα μετά τον πόλεμο, φωτογραφίες, μικροφίλμ, αρνητικά φωτογραφίας, ντοκιμαντέρ κ.α.

Ομολογουμένως, αυτό ήταν ένα δύσκολο ταξίδι και κάποιες φορές φρικιαστικό. Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να αντικρίσεις όλα αυτά τα τεκμήρια, να μπεις στο χώρο που βασανίστηκαν τόσα εκατομμύρια άνθρωποι. Είναι απόλυτα ανθρώπινο και κατανοητό να αναρωτηθεί κανείς γιατί αυτά τα μέρη πρέπει να είναι ένα Μουσείο, ένα τουριστικό αξιοθέατο! Ακόμα πιο ανθρώπινο είναι κάποιος να μην θέλει να επισκεφτεί ένα μέρος σαν κι αυτό. Αυτό το άρθρο λοιπόν εξακολουθεί να είναι ένα άρθρο με ετικέτα «Αξίζει να πας«, παρότι, σε αντίθεση με τα άλλα, δεν το διέπει μία ευχάριστη, ταξιδιωτική νότα, με την έννοια ότι «αξίζει να γνωρίσεις» την ιστορία του Ναζισμού στην Πολωνία,, είτε με την παρουσία σου εκεί, είτε απλά διαβάζοντας αυτήν την ανάρτηση.

@angelikistk

♬ Auschwitz-Birkenau – Hak​-​Ed Damm

TIPs

Υπάρχουν πολλοί και καλοί ξεναγοί στην Πολωνία! Θα σας πρότεινα να κλείσετε επίσκεψη με κάποιο από τα πρακτορεία, γιατί, εκτός του ότι θα σας μεταφέρουν εύκολα στα Στρατόπεδα, θα σας δώσουν και τις κατάλληλες οδηγίες, όσο αφορά στη διαδρομή (χάρτη) που πρέπει να ακολουθήσετε, για να προλάβετε να δείτε τουλάχιστον τα πιο σημαντικά! Τα Στρατόπεδα είναι πραγματικά χαοτικά και αν αποφασίσετε να πάτε με το δικό σας όχημα, ας είστε τουλάχιστον πολύ καλά προετοιμασμένοι, κρατώντας σημειώσεις τι θέλετε να δείτε, και κυρίως αφιερώστε πολλές ώρες σε αυτήν την επίσκεψη! Δεν είμαι σίγουρη ότι θα σας προτείνω να σπαταλήσετε μία ολόκληρη μέρα, αν και ίσως θα έπρεπε, γιατί από την μία, αυτό θα σας δώσει τη δυνατότητα να δείτε τα πάντα με την ηρεμία σας, από την άλλη όμως, θα σας δώσει και τον χρόνο να σκεφτείτε τι συνέβαινε εκεί μέσα και αυτές οι σκέψεις δεν είναι οι καλύτερες! Προσωπικά, δεν είχα πολύ χρόνο για να συνειδητοποιώ που βρίσκομαι κάθε στιγμή και τι συνέβαινε στον κάθε χώρο, συν ότι κατάφερα να χαθώ λιγάκι – να είστε προσεκτικοί, είναι εύκολο να συμβεί και σε εσάς – και έτσι δεν επιβαρύνθηκε πολύ η ψυχολογία μου από όσα αντίκρυσα! Ίσως ήταν καλύτερα έτσι…

Εύλογα θα με ρωτήσει κάποιος: «Γιατί να κάνω ένα τέτοιο ταξίδι; Για να στενοχωρηθώ;«. Το πρώτο που θα σας απαντούσα είναι ότι μπορείτε να το συνδυάσετε με επίσκεψη στην Κρακοβία ή σε κάποια άλλη κοντινή πόλη, οπότε μόλις βρήκαμε το ένα κίνητρο!

Λένε ότι για να μην επαναληφθεί η ιστορία, πρέπει να την γνωρίζεις. Να γνωρίζεις και να αλλάζεις, αν μπορείς, θα ήταν το ιδανικό. Μήπως άραγε η άνοδος ξανά τέτοιων καθεστώτων στην εποχή μας, σε αρκετές χώρες της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης, οφείλεται και στην έλλειψη γνώσης των εγκλημάτων των προγενέστερων; Αυτός λοιπόν είναι ο 2ος λόγος. Να γνωρίσετε την, δυστυχώς φρικιαστική, ιστορία του Ναζισμού!

Τελειώνοντας αυτή την ιστορική διαδικτυακή περιήγηση και αποσκοπώντας να τερματίσω μ΄ ένα πιο χαλαρό τρόπο την ιδιαίτερη αυτή βόλτα μας, κλείνω αυτό το άρθρο με τα λιτά, αλλά πολύ ουσιαστικά λόγια του Λέων Τολστόι:

«Να διώχνετε τη σκέψη πως έχετε προτερήματα που δεν έχουν οι άλλοι».

Καλό ταξίδι!

_{Downtimetraveller.com με πληροφορίες από:}

_{Επίσκεψή στα στρατόπεδα}

_{Official Ιστοσελίδα των Μουσείων του Άουσβίτς www.auschwitz.org/ ,}

_{Εγκυκλοπαίδεια του Ολοκαυτώματος https://encyclopedia.ushmm.org/}

_{Wikipedia https://el.wikipedia.org/}