Τα Μάταλα τοποθετούνται νοτιοδυτικά στην περιφερειακή ενότητα Ηρακλείου Κρήτης, σε απόσταση 4 χιλιομέτρων απ’ το χωριό Πιτσίδια και περίπου 70 χιλιομέτρων απ’ το Ηράκλειο. Ήταν το αρχαίο λιμάνι της Φαιστού κατά τη μινωική περίοδο και της Γόρτυνας κατά τη ρωμαϊκή. Μια τότε κοινότητα ψαράδων που μετέπειτα εξελίχτηκε σ’ ένα σύγχρονο μέρος διακοπών, το οποίο σήμερα ζει κυρίως απ’ τον τουρισμό.

Το ωραίο και «πολύχρωμο» αυτό χωριό είναι κτισμένο στην παραλιακή ακτή του κόλπου της Μεσαράς, σ’ ένα μικρό και γραφικό κόλπο. Στην δεξιά πλευρά της παραλίας βρίσκονται οι εντυπωσιακές διάσημες σπηλιές, ενώ στην αριστερή απλώνεται το χωριό με αρκετά καταστήματα σίτισης, τουριστικά, ρουχισμού κλπ, για να καλύψουν τις ανάγκες σας.

Τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκε ένα σύγχρονο οδικό δίκτυο που ένωσε τα Μάταλα με το βόρειο τμήμα του νησιού, το οποίο διευκόλυνε πολύ την μετακίνηση των τουριστών, κι όχι μόνο, απ’ το Νότο προς το Βορρά κι αντίστροφα (τη στιγμή που αναρτάται αυτό το άρθρο δεν είναι δυνατή η πρόσβαση σ’ αυτό κι ο επισκέπτης της περιοχής πρέπει να ακολουθήσει την παλιά οδική διαδρομή, αλλά όλοι ελπίζουμε ότι αυτό θα αλλάξει σύντομα κι η σημείωση αυτή, κατά συνέπεια, θα σβηστεί ).

Ας πούμε όμως λίγα λόγια για την σύγχρονη, μουσική και χρωματιστή ιστορία των Ματάλων. Εξ’ αιτίας της εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς, τα Μάταλα κατά τις δεκαετίες του ’60 και ‘του 70 έγιναν χώρος συνάντησης για τα «παιδιά των λουλουδιών» (1967-8) ή αλλιώς τους γνωστούς hippies. Οι διάσημες λαξευμένες σπηλιές, στις οποίες διέμεναν, βρίσκονται στο μεγάλο βράχο στην άκρη του χωριού. Κανένας δεν ξέρει σίγουρα ποιός τις δημιούργησε, αλλά φαίνεται πιθανό ότι φτιάχτηκαν κατά την Ρωμαϊκή εποχή ή απ’ τους πρώτους χριστιανούς σαν χριστιανικοί τάφοι.

Αυτή η χρήση τους όμως δεν φαίνεται να εμπόδισε τα «παιδιά των λουλουδιών» απ’ το να τις κάνουν σπίτι τους. Πολλοί ήταν μάλιστα κι οι διάσημοι χίπηδες που έμειναν σ’ αυτές, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την τραγουδίστρια της φολκ / ροκ Τζόνι Μίτσελ (Joni Mitchell).

Maybe I’ll go to Amsterdam
Maybe I’ll go to Rome
And rent me a grand piano
And put some flowers ’round my room
But let’s not talk about fare-thee-wells now
The night is a starry dome
And they’re playin’ that scratchy rock and roll
Beneath the Matala Moon

Joni Mitchell, song “Carey”, LP “Blue” (Reprise, 1971)

Τα επόμενα χρόνια, με αποκορύφωμα την περίοδο της Χούντας, έγιναν προσπάθειες εκδίωξης των χίπηδων, βασιζόμενες σε λόγους συχνά προσχηματικούς, συντηρητικούς, ενίοτε και υβριστικούς για το ποιόν των φιλοξενούμενων στις σπηλιές. Δυστυχώς, οι προσπάθειες πέτυχαν και τα παιδιά των λουλουδιών αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν… τα σπίτια τους (προσωρινά)! Προς το τέλος της δεκαετίας οι σπηλιές έκλεισαν οριστικά! Υπάρχει διαφωνία στο πότε ακριβώς έκλεισαν οι σπηλιές, αλλά φαίνεται ότι τουλάχιστον τυπικά, και οριστικά, έκλεισαν το 1977.

Αν και η ιδέα τους φαινομενικά απέτυχε, αποζημιώθηκαν απ’ την ασύγκριτη ομορφιά της περιοχής, κάθετα αντίθετη στην έννοια της καταστροφής και του πολέμου, που τόσο απεχθάνονταν κι απόλυτα εναρμονισμένη με τον φυσικό τρόπο ζωής που ήθελαν να υιοθετήσουν.

Αλλάζοντας όμως τώρα κατεύθυνση κι ολοκληρώνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα, νιώθω την ανάγκη να προσθέσω κάτι που μου άφησε ιδιαίτερα καλή εντύπωση, κατά την τελευταία επίσκεψή μου στα Μάταλα. Θετικό πρόσημο λοιπόν θα βάλω στην περιοχή για την καλή υποδομή που υπάρχει και εξυπηρετεί τα άτομα με κινητικές ιδιαιτερότητες (δείτε παρακάτω φωτογραφία). Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου μάλιστα διαπίστωσα ότι αρκετά άτομα μπόρεσαν να λάβουν υπηρεσίες φροντίδας και μ’ αυτόν τον τρόπο να απολαύσουν το μπάνιο τους και να μην αποκλειστούν απ’ τις χαρές της ζωής.

Επίσης, η παραλία παρότι είναι οργανωμένη έχει αρκετά δέντρα που προσφέρουν φυσική σκιά και μπορούν να φιλοξενήσουν στη δροσιά τους μεγάλο όγκο τουριστών.

Η νότια Κρήτη είναι γνωστή για τις όμορφες αμμουδιές της, αλλά επίσης και για την υψηλότερη θερμοκρασία σε σχέση με το βόρειο τμήμα του νησιού. Ακόμα λοιπόν κι αν δεν ανήκετε στους λάτρεις της θάλασσας που κολυμπούν μέχρι τον Οκτώβρη, τον Νοέμβρη ή δεν σταματούν ποτέ, οι πολύ θερμές ημέρες των Ματάλων μάλλον θα σας πείσουν να κολυμπήσετε και τον Σεπτέμβρη.

Για το τέλος σας άφησα μία έκπληξη. Μπορεί τα Μάταλα να μην είναι γνωστά για το ηλιοβασίλεμά τους, αλλά μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι οι ρομαντικοί αυτού του κόσμου μόλις βρήκαν άλλο ένα μέρος για να απολαύσουν τη δύση του ηλίου. Ο δυτικός προσανατολισμός της παραλίας προσφέρει στον επισκέπτη ένα όμορφο τελείωμα ημέρας. Ο φωτεινός πλανήτης βουτά μέσα στο νερό της θάλασσας κι είναι σίγουρο ότι θα σας ανταμείψει το θέαμα, εάν επιλέξετε να παραμείνετε στο χώρο μέχρι αργά το απόγευμα.

Σημ: Οι παραπάνω φωτογραφίες είναι από την προηγούμενη επίσκεψή μας στην περιοχή, πριν να σταματήσει το υπέροχο Μουσικό Φεστιβάλ των Ματάλων, εξαιτίας των μέτρων κατά του κορονοϊού.

Καλά να περάσετε!